Κενό...Απόλυτο Κενό!

Τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι κενό μέσα μου. Το απόλυτο κενό μέσα μου!

Ακούω οικογενειακό μου πρόσωπο να λέει για τον Τ., στενό συγγενικό μας πρόσωπο ότι έπαθε σκλήρυνση κατά πλακάς εξ' αιτίας του χωρισμού του από την πρώτη του σύζυγο. Από τότε ξεκίνησε η αρρώστια του, λέει, εξ' αιτίας της στενοχώριας του. Δεν αμφισβητώ αυτή την άποψη, κάθε άλλο! Όμως, αλήθεια, αν ο Τ. έπαθε σκλήρυνση κατά πλάκας λόγω της στενοχώριας ενός διαζυγίου, μίας ατυχούς σχέσης, εγώ τί θα έπρεπε να είχα πάθει εξ 'αιτίας των τριών καταραμένων μου ερώτων; Καρκίνο; Ή μήπως θα έπρεπε ήδη να είχα μείνει από ανακοπή;

Τις τελευταίες μέρες είδα τα παιδιά αρκετών στενών φιλικών μου προσώπων, ανθρώπων που μεγαλώσαμε μαζί και συνειδητοποίησα ότι τελικά οι ζωές όλων έχουν προχωρήσει εκτός από τη δική μου! Η δική μου έχει βαλτώσει σε σκιές και φαντάσματα του παρελθόντος κοντεύοντας να βρικολακιάσει η ψυχή μου, εάν δεν το έχει κάνει ήδη! Σήμερα είδα την κόρη του δεύτερου έρωτα της ζωής μου και με κοίταζε με το ίδιο βλέμμα της μητέρας της. Με συμπάθεια, ελαφρώς ντροπιασμένο και ίσως τσιμπημένο! ΧΑ! Για φαντάσου τώρα η μικρή να είναι τσιμπημένη με το μακρυμάλλη Ροβινσώνα Κρούσο που αντικρίζει απέναντί της και να είναι άλλη μία γυναίκα που να ονειρεύεται να πηδήξει αυτόν που την έμαθαν να πιστεύει από μικρή, το Χριστό! ΧΑ! Σαν ελληνικό σήριαλ έχουμε καταντήσει και αρχίζει να καταντάει... κουραστικό να το πω; αηδιαστικό να το πω; βαρετό να το πω; Για φαντάσου κάποια στιγμή στο μέλλον που θα έρθει η ηλικία της... αποθράσυνσης να την πέσει η πιτσιρίκα στον γέρο-Ροβινσώνα Κρούσο, τί λες σε μία τέτοια περίπτωση; Σ' ευχαριστώ κοπέλα μου, αλλά θα μπορούσες να ήσουν κόρη μου... κυριολεκτικά;

Ώρες-ώρες αδυνατώ να καταλάβω για ποιόν λόγω μία τριχωτή μπάλα μπορεί να καταντήσει αντικείμενο του πόθου παρθένων κορασίδων ή γιαγιάδων σε εμμηνόπαυση! Τελικά, όλες οι γυναίκες υποσυνείδητα μήπως θέλουν απλά να δοκιμάσουν να πηδήξουν εκείνον που τις έμαθαν να πιστεύουν από μικρές; Κάποιον που φυσιογνωμικά να τους φέρνει τον Χριστό; Σε αυτό το σημείο η ψυχιατρική επιστήμη σηκώνει τα χέρια και τα πόδια ψηλά! Πώς λέμε χέσε ψηλά κι αγνάντευε ένα πράγμα; Ακριβώς! Το θέμα είναι ότι βαρέθηκα να αισθάνομαι είτε ότι μου την πέφτουν, είτε ότι με “καρφώνουν”, είτε οι “κόρες” μου, είτε οι “μαμάδες” μου! Hellooo! Πειράζει που θέλω ερωτικά να είμαι αυστηρώς με άτομα της ηλικίας μου, γιατί πιστεύω ότι μόνο όταν είσαι στην ίδια φάση της ζωής σου με κάποιο άτομο και μόνο τότε μπορεί να δημιουργηθεί μία σοβαρή σχέση με αρκετές πιθανότητες να κρατηθεί “ζωντανή”; Και όταν αναφέρομαι σε “ίδια φάση”, συνήθως η “ίδια φάση” συμπίπτει με την ίδια ηλικία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. So, μήπως μπορείτε αγαπητές “κόρες” και “μαμάδες” να με παρατήσετε ήσυχο, γιατί βαρέθηκα;

Μέχρι στιγμής Jimmy μου, καταμέτρηση λέξεων: 459 λέξεις και 2746 χαρακτήρες, έχεις πάει δύο φορές στη τουαλέτα για κατούρημα κι έχει περάσει μιάμιση ώρα από το τέλος της ταινίας που σε έκανε για άλλη μια φορά να κλάψεις κι ακόμα δεν έχεις έρθει στο “ψητό”, “to the fucking point” που λένε και τα αμερικανάκια. Γύρω-γύρω το πας συνέχεια και ξημερωθήκαμε! Γράψε ευθέως τί σε πείραξε αγόρι μου κι άρχισες πάλι να μας σπας τ' αρχίδια με τα δακρύβρεχτα “σεντόνια” σου;

Σήμερα άκουσα κάτι αστείο από τη μητέρα του δεύτερου έρωτά μου! Εκεί που συζητάγαμε περί κλεισμένων σπιτιών και συντήρηση σπιτιών μού πετάει το εξής “χαριτωμένο” “μαργαριτάρι”: “Νομίζαμε ότι θα έβρισκες κάποια από εδώ και θα ερχόσουν να μείνεις μόνιμα εδώ...”

Τώρα τής απαντάς “ναι, δυστυχώς δεν βρήκα, γιατί “στραβοθήκανε” όλες και τρέξανε να παντρευτούν να μην χάσουν...κι έτσι δεν έμεινε κανένας έρωτας μου διαθέσιμος...” να της φύγει το κλαπέτο και να την αφήσεις σύξυλη, ναι ή ου;

624 λέξεις - 3693 χαρακτήρες. Jimmy πρέπει να κλείσεις...

Τελικά άλλο ήθελα να γράψω κι άλλο έγραψα! Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι ότι τον τελευταίο καιρό κάποια τσιμπήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους, κάποια στο στήθος -και γι' αυτά βοηθάει πολύ μία ασπιρίνη- και άλλα στους πνεύμονες, κυρίως στον δεξιό.

- “Ασπιρίνη πήρες;”

- “Ναι! Μου πονάει το δοντάκι μου!” (1η εκδοχή)

- “Ναι! Έχω πονοκέφαλο!” (2η εκδοχή)

Κάπου είχα διαβάσει ότι όταν πέθανε η αγαπημένη “κυρία Ζαχαροπούλου” από το “Ρετιρέ” Βίκυ Βανίτα, τότε έμαθε η μητέρα της ότι έπασχε από καρκίνο στους πνεύμονες. Αλήθεια, τί είναι πιο δύσκολο να κρύψει κανείς; Τους πόνους τους σωματικούς, ή τους πόνους της ψυχής; Ένα χρόνιο νόσημα, ή μία στοιχειωμένη αγάπη;

Ποσώς με ενδιαφέρει αν απόψε πάθω ανακοπή, ή σε δύο χρόνια είμαι κόπρανα σκουληκιών λόγω καρκίνου στους πνεύμονες. Ναι! Χτες έκανα πολλά τσιγάρα κι αν και “μπούκωσα” σήμερα και ήμουνα σκατά, θα ξανανάψω άλλο ένα ακόμη τσιγάρο! Ξέρεις κάτι, φίλε που μου έχεις πρήξει τ' αρχίδια με το τσιγάρο; Δεν είναι δική μου δουλειά να ανακαλύψω τη σχέση της χρόνιας βαριάς κατάθλιψης με τη χρήση ουσιών! Είναι δουλειά της επιστήμης! Γι' αυτό άντε και γαμήσου και πάω να κάνω ένα τσιγάρο, γιατί σας βαρέθηκα όλους!!!

Αυτά για απόψε! Κι επειδή σε κάποιο προηγούμενο γραπτό μου είχα γράψει ότι ήθελα να ταφώ σε μόνιμο τάφο στο Σπήλαιο, αυτό αλλάζει! Μακριά από παλιές αγάπες που δεν πήγαν στον παράδεισο, ακόμη και μετά θάνατον! Αν κανέναν “τον τρώει η τσέπη του”, τότε θα ήθελα να ταφώ σε μόνιμο τάφο στο Αργοστόλι κοντά στη γιαγιά μου και τον παππού μου, αλλιώς αν δεν υπάρχουν φράγκα, τότε θα ήθελα να καώ και να ριχτεί η στάχτη μου στο λιμάνι στους δρόμους του οποίου πρωταλήτεψα και πρωτοερωτεύτηκα, στο Πασαλιμάνι.

Γράφτηκε 201609180329

Το αποψινό άρθρο αποτελεί επετειακό άρθρο για τα δέκα χρόνια του Dark Side darkside.bloodyrose.com ή alithia.blogspot.com .