Ένας Κόμπος...
Είναι φορές που έχεις έναν κόμπο στο λαιμό, για πολλές μέρες. Σε πνίγει...!
Κι όμως η οργή που σε κυριεύει μέσα σου, σού έχει στραγγίξει κάθε ίχνος από δάκρυ που μπορεί να είχες κρυμμένο στους δακρυγόνους αδένες σου για μια ώρα ανάγκης!
Στέγνωσες τελείως!
Και δε μπορεί πια η ψυχή σου να λυτρωθεί!
Δε μπορεί να σε λυτρώσει πια κανείς!
Ίσως μόνο μια κραυγή...!
Ίσως όμως ούτε αυτή.
Θα 'ναι κανείς ως την αυγή;
Ή θα νικήσει η σιωπή;
Κι όμως η οργή που σε κυριεύει μέσα σου, σού έχει στραγγίξει κάθε ίχνος από δάκρυ που μπορεί να είχες κρυμμένο στους δακρυγόνους αδένες σου για μια ώρα ανάγκης!
Στέγνωσες τελείως!
Και δε μπορεί πια η ψυχή σου να λυτρωθεί!
Δε μπορεί να σε λυτρώσει πια κανείς!
Ίσως μόνο μια κραυγή...!
Ίσως όμως ούτε αυτή.
Θα 'ναι κανείς ως την αυγή;
Ή θα νικήσει η σιωπή;
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home