Powered By Blogger

Dark Side

...εξερευνώντας τη σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού...


e-mail:


BLOODY ROSE.....Dark Side.....BRPC.....BLOODY LINKS
BLOODY ROSE Feed.....Dark Side Feed.....BRPC Feed
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο Jimmy Bloody Rose δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, αλλά προς αποφυγή!

Τρίτη, Νοεμβρίου 11, 2008

ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΤΖΟΥΡΑ, Ή ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ !

Όνειρα Οξυγόνο Ζωή



Την ερχόμενη Πέμπτη το βράδυ κλείνω δύο βδομάδες "καθαρός". Τώρα κατά πόσο καθαρός θα μπορούσα να θεωρηθώ μετά από δεκατρεισήμιση χρόνια συνεχούς κι ασταμάτητου καπνίσματος, αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Θα χρειαστεί πολύς καιρός να αρχίσουν τα σάπια μου πνευμόνια να οξυγωνοθούν και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ! Πολύ φοβάμαι ότι άργησα πάρα πολλά χρόνια για να πάρω την απόφαση να αναπνεύσω πάλι, να ζήσω και πάλι! Κι ίσως να μην τα καταφέρω πλέον!



Πραγματικά δεν θυμάμαι στο περιβάλλον μου, φίλους και συγγενείς, να υπήρχε κάποιο άλλο πρόσωπο που να κάπνιζε περισσότερο από μένα. Μοναδικές εξαιρέσεις υπήρξαν η θειά μου κι η ξαδέρφη μου, που εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων (οικογενειακών και κατά συνέπεια και ψυχολογικών) του 'δίναν και καταλάβαινε πολύ περισσότερο απ' ότι εγώ! Σε οποιαδήποτε παρέα μου, εγώ ήμουν πάντα αυτός που θα είχε τις λιγότερες τσέπες για να βάλει τα πακέτα που του αναλογούσαν! Τσέπες! Ο μόνιμός μου βραχνάς! Μα, πού να χωρέσουν πορτοφόλι, κλειδιά, δύο κλειστά πακέτα τσιγάρα για καβάτζα κι ένα τρέχων ανοικτό! Κι αν πηγαίναμε μετά και για ποτό; η καβάτζα "λογικά" θα έφτανε στα μισά της και θα έπρεπε στη συνέχεια να βρούμε ανοιχτό περίπτερο, πρωτού στρογγυλοκάτσουμε τον κώλο μας σε κανά καναπέ νταπαντουμπάδικου και μπεκροπιούμε όλοι σαν άλλος Ορέστης Μακρής!

Ο ανεφοδιασμός ήταν απαραίτητος, αναλόγως πάντα με τη διάρκεια της βραδιάς, κι αλοίμονο σ' αυτόν που θα σχολίαζε είτε τον αριθμό της καβάτζας μου, είτε το μέγεθος της συχνότητας του "άναψε-σβύσε", είτε το τρέμουλο των χεριών μου! Μαύρο φίδι που τον έφαγε!

Όλη αυτή η μπουρδελοκατάσταση διάρκεσε 13 χρόνια κι εξίμησι μήνες, συνεχούς και χωρίς την παραμικρή απόπειρα διακοπής του, παρόλα τα προβλήματα που ξεκίνησαν και έγιναν αισθητά από τα πρώτα χρόνια ακόμη!

Σαν τώρα θυμάμαι την Κατερίνα Κ., μια φιλόλογό μου να μας παρακαλάει να το κόψουμε τότε που ΄ταν νωρίς και δεν είχαμε κλείσει χρόνο. Κι όντως στους πρώτους μήνες είναι πιο εύκολο να κοπεί, αφού η ουσία δεν έχει προλάβει να γίνει ανάγκη! Άλλο να το κόψεις στους πρωτους μήνες, όταν δεν κάνεις πάνω από μισό πακέτο κι άλλο μετά τον πρώτο χρόνο, όταν έχεις ήδη αρχίσει να χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα πακέτο την ημέρα για να τη βγάλεις καθαρή!



Φέτος τον Ιούνιο η κατάσταση είχε αρχίσει να "σφύγγει" κι άλλο! Άρχισα να έχω δύσπνοια και πόνους άλλωτε στους πνεύμονες, άλλωτε στην καρδιά, άλλωτε στο στομάχι και κάποιους άλλους "ενδιάμεσους" που δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο να προσδιοριστούν τί σκατά ήταν! Πολλές φορές χτύπαγα τα πνευμόνια μου, μήπως και σταματήσουν οι πόνοι! Τότε ανέβηκα στα Γιάννενα για τα βαφτίσια των αγγέλων μου. Το βράδυ του πανηγυριού του χωριού μου με είδαν κάποιοι παλιοί, παιδικοί μου φίλοι. Η κατάσταση η ίδια, μέχρι που η Λ. μού 'πε: "Αμάν ρε Δημήτρη με το τσιγάρο! Όλο μ' ένα τσιγάρο στο χέρι είσαι! Δε θα το κόψεις ποτέ;"

Τον Ιούλιο αφού γύρισα στην Αθήνα έκανα την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια να το κόψω. Στην τέταρτη μέρα (νομίζω) υπέκυψα!

Πριν τρεις βδομάδες οι ίδιες έντονες ενοχλήσεις του Ιουνίου εμφανίστηκαν ξανά! Εμφανίστηκαν τώρα που βρίσκομαι ένα μόλις βήμα πριν την πραγματοποίηση ενός από τα δύο παιδικά μου και πιο τρελά μου όνειρά! Δεν ξέρω αν θα προλάβω, το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να προλάβω!

Την πιο προηγούμενη Πέμπτη που μας πέρασε σταμάτησα το τσιγάρο. Σήμερα μού 'πε κάποιος "Μήτσο, δεν σε είχα για τόσο δυνατό!" ΧΑ! Δεν είμαι!

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν το 'κοψα ποτέ! Δεν πρόλαβα!

Απλώς δεν μπόρεσα να ρουφήξω άλλη τζούρα! Κι αισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι αν ξαναρουφήξω την παραμικρή τζούρα, τότε μπορεί να 'ναι κι η τελευταία μου!

...Κι αν αναρωτιέσαι εσύ αναγνώστη τώρα, πόσο μαλάκας είμαι που κάθησα νυχτιάτικα κι έγραψα αυτό το σεντόνι, τότε αναρωτήσου επίσης πόσο μαλάκας είσαι κι εσύ, που έκατσες και το διάβασες όλο ανάβωντας άλλο ένα τσιγάρο παρέα με τον καφέ σου και φέρνοντας το Χάρο ένα βήμα πιο κοντά σου!

Δεν τον αισθάνεσαι να έρχεται;

Για πες μου τώρα "μικρέ" κι "αδύναμε" τί 'ναι αυτό που θες πραγματικά;

Την τελευταία σου τζούρα, ή τα όνειρά σου;



ΥΓ. Το δημοσίευμα ανέβηκε από το κινητό απευθείας! Συγγνώμη για τα όποια λάθη μου!

5 Comments:

Blogger Εύα said...

Εχω τα ιδια συμπτωματα με σενα,συν ενα ασθμα που με σκοτωνει οταν ζοριζομαι τρελα κι οταν πλακωνει το πουσι απο το λιμανι μεχρι τα καστρα...καπνιζω ακομα,αλλες μερες πολυ κι αλλες μερες λιγοτερο.Καπνιζω γιατι προτιμω να το βουλωνω με κατι αντι να το ανοιγω και να ξεστομιζω οσα πρεπει να ειπωθουν...βλεπεις ακομα και τωρα στα 41 μου νοιαζομαι περισσοτερο για τους αλλους απο οτι για μενα.Σε καμαρωνω για το κουραγιο σου...συνεχισε και μην ανησυχεις,ΔΕΝ ειναι αργα.Ενας μηνας=ενας χρονος ζωης.Δεν εχει σημασια ΠΟΤΕ θα το κοψεις,σημασια εχει να το κοψεις και να πεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.Ο οργανισμος σου σε ευγνωμονει για αυτες τις 2 βδομαδες.
Φιλιά...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 1:18:00 μ.μ.  
Blogger Jimmy Bloody Rose said...

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Ευάκι μου για τα πολύ ενθαρρυντικά σου λόγια! Χτες βράδυ έκλεισα τρεις βδομάδες χωρίς τσιγάρο. Είναι δύσκολο να το κόψεις, όχι όμως ακατόρθωτο όπως θεωρούμε οι περισσότεροι καπνιστές! Τα καλά του κοψίματος του καπνίσματος φαίνονται άμεσα, τα νιώθεις από τις πρώτες μέρες!

Για μένα η μόνη δύσκολη μέρα ήταν η δεύτερη μέρα, (τελευταίο τσιγάρο ήταν Πέμπτη βράδυ, δεύτερη "ακάπνιστη" μέρα ήταν το Σάββατο), όπου από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου είχα έντονες ζαλάδες. Τόσο έντονες, που νόμιζα ότι έκανε σεισμό!
Αυτό όμως ήταν και το μόνο πολύ άσχημο στερητικό σύνδρομο που είχα και που φοβήθηκα ότι θα ξανακυλήσω! Όλα τα άλλα στερητικά ήταν πολύ πιο ελαφριά και παλεύονται! Ακόμα και η μάσα παλεύεται!!!

Υπ' όψιν ότι κάπνιζα 13,5 χρόνια,
με τα τελευταία επτά χρόνια ο μέσος όρος να φτάνει και συχνά να ξεπερνάει τα δύο πακέτα την ημέρα!
Τα τελευταία τρία χρόνια που άλλαξα μάρκα αυξήθηκε κι ο Μ.Ο., αφού η νέα μάρκα είχε 25 κι όχι 20 τσιγάρα!

Νομίζω ότι ήρθε η σειρά σου να δοκιμάσεις, δεν νοίζεις;!

Α! Ξέχασα να σου πω ότι επειδή δεν γουστάρω με τίποτα να κάνω τράκα, έχουν ξεμείνει στην τσάντα μου τα τελευταία 2 κλειστά πακέτα (πάντα δυο-δυο τ' αγόραζα ο μαλάκας!) και 1 ανοιχτό πακέτο με τα τελευταία 4 τσιγάρα!
Κι ελπίζω να μείνει έτσι ο αριθμός τους για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 6:43:00 μ.μ.  
Blogger Jimmy Bloody Rose said...

ΥΓ. Τη Δευτέρα θα πάω για εξετάσεις σε πνευμονολόγο και ΩΡΛ και αν και προσπαθώ να μη δείχνω τίποτα σε κανέναν, μού 'χει φύγει το σκατό!!!
Ελπίζω όλα να πάνε καλά!
Τα λέμε!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 6:47:00 μ.μ.  
Blogger Jimmy Bloody Rose said...

ΥΓ. #2: Διόρθωση του παραπάνω σχολίου μου! Χτες βράδυ έκλεισα δύο εβδομάδες "ακάπνιστος", κι όχι τρεις όπως βιάστηκα να γράψω!

Ίσως να το θέλω πολύ αυτή τη φορά να πετύχει η απεξάρτησή μου από τη νικοτίνη και γι' αυτό να βιάζομαι!
;)
:P

Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 6:55:00 μ.μ.  
Blogger Εύα said...

διαβασε το τελευταιο μου ποστ και μη με μαλωσεις...νομιζω οτι μονο εσυ θα καταλαβεις για τι πραγμα μιλαω.
Φιλιά και κρατα γερα...

Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008 8:57:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home