Dark Side
Αυτό Που Θαυμάζω Περισσότερο...!
Αυτό που θαυμάζω περισσότερο είναι οι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη να ξανασηκώνονται στα πόδια τους και να χαμογελάνε και πάλι δυνατά, όσο άσχημο κι αν ήταν ένα γεγονός που τούς συνέβει στη ζωή, ή όσο κάτω κι αν τούς έριξε αυτό το γεγονός, ακόμα κι αν πιάσανε πάτο! Αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά τους θαυμάζω και τους χαίρομαι!
Αυτή τη δύναμη δυστυχώς δεν την έχω, παρόλο που συνήθως δίνω άλλη -ηθελημένα πολλές φορές- λανθασμένη εντύπωση!!!
Μακάρι να την είχα, αλλά δυστυχώς δεν την έχω!
Μακάρι να μπορούσα να χαμογελάσω με τη ψυχή μου ξανά όπως παλιά, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ!
Δεν έχω τη δύναμη, την ικανότητα, ή όπως αλλιώς θες να το πεις. Δεν μπορώ! Όπως δεν μπορούσα τα τελευταία χρόνια ν' ανοίξω το μικρόφωνο. Ακόμα και σήμερα με δυσκολία το κάνω. Όπως δεν μπορώ πολλές φορές να γράψω στο Dark Side, γιατί κάποια συναισθήματα είναι τόσο πολύ αρνητικά που είναι καλύτερο να παραμένουν θαμμένα!
Δεν μπορώ! Δεν είμαι δυνατός! Πάντως σίγουρα όχι αυτός που οι περισσότεροι είχατε στο μυαλό σας!
Εύχομαι κάποια στιγμή αυτό να μπορέσει ν' αλλάξει, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσει να πάει έτσι μακριά.
Καληνύχτα! Καλό ξημέρωμα!
Αυτή τη δύναμη δυστυχώς δεν την έχω, παρόλο που συνήθως δίνω άλλη -ηθελημένα πολλές φορές- λανθασμένη εντύπωση!!!
Μακάρι να την είχα, αλλά δυστυχώς δεν την έχω!
Μακάρι να μπορούσα να χαμογελάσω με τη ψυχή μου ξανά όπως παλιά, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ!
Δεν έχω τη δύναμη, την ικανότητα, ή όπως αλλιώς θες να το πεις. Δεν μπορώ! Όπως δεν μπορούσα τα τελευταία χρόνια ν' ανοίξω το μικρόφωνο. Ακόμα και σήμερα με δυσκολία το κάνω. Όπως δεν μπορώ πολλές φορές να γράψω στο Dark Side, γιατί κάποια συναισθήματα είναι τόσο πολύ αρνητικά που είναι καλύτερο να παραμένουν θαμμένα!
Δεν μπορώ! Δεν είμαι δυνατός! Πάντως σίγουρα όχι αυτός που οι περισσότεροι είχατε στο μυαλό σας!
Εύχομαι κάποια στιγμή αυτό να μπορέσει ν' αλλάξει, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσει να πάει έτσι μακριά.
Καληνύχτα! Καλό ξημέρωμα!
posted by Jimmy Bloody Rose | 3/20/2014 04:05:00 π.μ.
4 Comments:
Εε,εμ...πόοοσο δίκιο έχεις καλό μου...παιδί..όπως πάντα...άλλωστε..μη νομίζεις όμως δ εν είσαι μό-νο ε σύ που...ΔΕΝ έχεις ΑΥΤΗ τη δύναμη,πλέον? είναι και άλλοι...που είτε δ εν την έχουν π ια...ή την έχασαν για πικοίλους λόγους...(φιλάκια μετά από καιρό)...ε,εμ..το σχόλιό μου..το'στειλα καλό μου από το λογοριασμό του μέϊλ μου...όπου εκεί είμαι γραμμένη με το όνομά μου..Αθανασία..φιλάκια και πάλι...
Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου Αθανασία, να 'σαι πάντα καλά!
Αθανασία μου, όπως όλες οι μορφές καρκίνου, έτσι και ο καρκίνος της ψυχής, η κατάθλιψη, αν δεν τον ανακαλύψεις νωρίς και δεν τον πολεμήσεις από την αρχή, αλλά τον αφήσεις να εξελίσσεται, τότε μετά γίνεται πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να τον πολεμήσεις και να τον νικήσεις!
Η όλη κατάσταση μετατρέπεται σε έναν φαύλο κύκλο που προσπαθείς επί ματαίω να ανακαλύψεις πια είναι η αιτία και πιο το αιτιατό, το αποτέλεσμα! Έτσι είναι δύσκολο να βάλεις σε μία τάξη τα πράγματα και να λύσεις ένα-ένα τα προβλήματα που σε βασανίζουν.
Επιπλέον, κάθε καινούριο "χαστούκι" της ζωής, κάθε νέα "μαχαιριά" θα σε σπρώχνει όλο και πιο βαθιά μέχρι να φτάσεις πάτο! Και ο καρκίνος της ψυχής θα μεγαλώνει κι άλλο και θα εξελίσσεται!
Ο μίτος της Αριάδνης μπλέχτηκε για τα καλά και είναι αδύνατο τώρα πια να βρεις την άκρη του! Θα μπορέσεις άραγε να γλυτώσεις από το Μινώταυρο, ή θα σε φάει ζωντανό;
Τα φιλιά μου!
Καληνύχτα! Καλό ξημέρωμα!
ΥΓ. Αθανασία, προσπάθησα να μπω στο blog σου, αλλά δεν μπόρεσα. Το έκανες prive; ή το έκλεισες και σταμάτησες;
Ελπίζω να μην σταμάτησες, επειδή σε κάποιους δεν άρεσες. Ξύδι! Να πάνε στο σούπερ μάρκετ να πάρουν μια νταμιτζάνα ξύδι και ίσως τούς περάσει! ;)
Ε,εμ..καλό μου γειάσου!...α υτό το ποστάκι..δημοσιέυθηκε το Μάρτη του 14?...ε,εμ..από τότε έχει, περάσει πο-λύς καιρός...ε,εμ..δυστυχώς? το τότε μπλόγκ μου έκλεισε το 'Miss sunshine' εννοώ...για πάντα? για λίγο? θα δείξει..δε ξέρω έχω όμως ανοίξει το ένα από τα τρία μπλόγκς μου τη 'Μικρή αχτίδα'...και ενδέχεται να ανοίξω και ένα παλιότερό μου που από αυτό με γνωρίσατε κάποτε το 'Ψυθιρίσματα'...θα σε ενημερώσω σχετικά..ε,εμ..έυχομαι να είσαι καλά καλό μου...έχουμε καιρό να μηλίσουμε...ε,εμ..πάντως το..σχόλιο σου..περί κλεισίματος του τότε μπλόγκ μου,τα σπάει!ακόμη γελάω όταν το διαβάζω...χιιιιιχιιχιιιχιιιχιιιχι!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home