ΣΤΡΙΠΤΙΖ: Στις πέντε σταγόνες αίμα, η μια δώρο...

Η φίλη μου, από την όμορφη εποχή του Jeronimo Groovy και της ζεστής «κοντοπουλικής παρέας», η Φωτεινούλα με κάλεσε να γίνω πιο αποκαλυπτικός. Κι επειδή δεν μπορώ να αντισταθώ σε ένα τόσο δα «στρουμφάκι» ξεκινάω ευθύς αμέσως να γδύνομαι.

1. Είμαι δημιούργημα πέντε ανθρώπων. Του δασκάλου μου στη Ε’ Δημοτικού Σωτήρη Θ. ο οποίος θέλοντας να δείξει στους συμμαθητές μου ότι είναι «ανεξάρτητος» και δεν επηρεαζόταν από τον διευθυντή του σχολείου που τύχαινε να είναι πατέρας μου, φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να με προσβάλει, να με μειώνει και να με χτυπάει αραιά και που. Ο πατέρας μου ως γνήσιος δημοκράτης ποτέ δεν έκανε θέμα.
Εκείνη τη χρονιά έχοντας μετακομίσει από τη Νεάπολη της Νίκαιας, όπου έζησα τα πρώτα μου έντεκα χρόνια, στη πόλη που γεννήθηκα, τον Κορυδαλλό, άλλαξα και σχολείο μιας και μετά το έμφραγμα του πατέρα μου ήταν αδύνατο να πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα Κορυδαλλός - Νεάπολη. Στο νέο μου σχολείο η συμμαθήτρια μου Άννα Β. και με την πολύτιμη συμπαράσταση, προτροπή και βοήθεια της βαρεμένης μάνας της, μαζεύει υπογραφές για να διώξει το νεοφερμένο κωλόπαιδο, γιατί δεν είναι δυνατόν ο καινούριος να είναι πιο τυχερός από εμάς και να μας πάρει τη θέση του παραστάτη!!! (Καταραμένη τύχη! Πολλές φορές η ιστορία του Άλεξ από τη Βέροια με έχει ερεθίσει να γράψω αναλυτικά για τις μαλακίες των γονιών και για την συγκάλυψη εγκλημάτων και τη ψυχολογία του όχλου, αλλά το αποφεύγω, κυρίως γιατί είναι ένα θέμα που δεν εξαντλείται εύκολα!)
Εκείνη τη χρονιά (τη πρώτη δύσκολη, το δικό μου "βρώμικο '89") παίρνω δύναμη από δύο ανθρώπους. Από τον Ultimate Warrior, για το πάθος του, την τρέλα του, και κυρίως την επιμονή και υπομονή του για το δίκαιο και την αλήθεια. Ακόμη και σήμερα παίρνω δύναμη από το πάθος του στα κείμενά του.
Ο άλλος άνθρωπος που γνώρισα «ραδιοφωνικά» εκείνη τη χρονιά ήταν ο Κώστας Μυλωνάς (TOP FM, Super FM, ΩΧ FM, SHOCK FM 89,7MHz) που με όσα έλεγε με έμαθε ένα πράγμα. Να μάθω να ακούω τον άλλο και πριν κρίνω κάποιον, να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του και να προσπαθώ να δω τα πράγματα από τα δικά του μάτια.
Αυτούς τους δύο ανθρώπους αν και δεν τους συνάντησα ποτέ, με επηρέασαν τόσο πολύ που τους θεωρώ πατέρες μου.
Τέλος ο πέμπτος άνθρωπος που είμαι δημιούγημά του είναι η μητέρα της μητέρας μου, η Ανδρεάδα Τ. . Εκείνη τη χρονιά με στήριξε και μου είπε κάτι που θα το θυμάμαι πάντα. Κάποιες δύσκολες στιγμές όταν έχω ανάγκη κάποιον τη βλέπω να έρχεται πάλι κοντά μου. Είμαι σίγουρος πως πάντα με προσέχει από εκεί ψηλά!

2. Η δεύτερη δύσκολη χρονιά μου ήταν την τρίτη φορά που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις, όπου ο αδερφός μου από άλλη μάνα και άλλο πατέρα, Μιχάλης Σ. μια ωραία βραδιά σαν όλες τις άλλες που βγαίναμε για καφεδάκι στο Πασαλιμάνι με τα άλλα αλλάδερφα αδέρφια μας τόν έπνιξε ο κυκλοθυμισμός του και ξαφνικά άρχισε να μου επιτίθεται κάτω από τη μέση, μπροστά σε ανθρώπους που ήξερε μόλις ένα χρόνο.
(Κι εγώ είμαι κυκλοθυμικός, αλλά δεν επιτίθεμαι στους άλλους.) Από τότε έπαψα να πιστεύω στη φιλία. Η συνέχεια αναμενόμενη. Κατάθλιψη, κλείσιμο στον εαυτό μου, δεκαπέντε παραπανίσια κιλά και βέβαια αποτυχία στις εξετάσεις. (Ήταν η πρώτη φορά που έπαθα κατάθλιψη. Τη νίκησα τότε. Τη σημερινή δεν ξέρω…!)

3. Έχω ερωτευτεί μόνο τρεις φορές στη ζωή μου. Στα δεκατρία μου την Ελένη Τ., στα δεκαεπτά μου την Λαμπρινή Π. και στα είκοσι πέντε μου την Χρυσούλα - Ζαχαρούλα Ξ.
Παρόλο που η τελευταία πάντα με κατηγορούσε ότι αρκούσε η κοπέλα που κάθεται απέναντί μου να φοράει μίνι φούστα για να παίξω μαζί της!

4. Δεν πιστεύω πουθενά και κανένα.

Δεν εμπιστεύομαι εύκολα κι ως εκ τούτου δεν κάνω εύκολα φιλίες και δεν ερωτεύομαι κάθε όμορφη γυναίκα που γνωρίζω.

Θέλω να είμαι ανεξάρτητος. Ό,τι κάνω το κάνω μόνος μου χωρίς τη βοήθεια κανενός.
Όποιος προσπαθεί να με αλλάξει, να με τυποποιήσει, να με καθορίσει, να με βάλει στη δική του φυλακή, το μόνο που συνήθως καταφέρνει είναι να με χάσει.
Σιχαίνομαι την αχαριστία και την απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας με οποιονδήποτε τρόπο.

5. Το τελευταίο διάστημα, έχοντας χάσει τα τελευταία μου όνειρα, προσπαθώ να πραγματοποιήσω και να κάνω πράξη κάποια από τα παιδικά μου όνειρα κι αγάπες! Θα δεις…!
Παθιάζομαι εύκολα με καθετί που μου αρέσει και αγαπώ.

Στις πέντε η μία δώρο: Το ψευδώνυμο “Jimmy Bloody Rose” προήλθε από τα χρόνια της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Στο γυμνάσιο και στα πρώτα χρόνια του λυκείου κάποιος μαλάκας συνήθιζε να μου βγάζει διάφορα κοροϊδευτικά παρατσούκλια και τραγουδάκια προκειμένου να φαίνεται μάγκας στα μάτια των άλλων (ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ γούσταρα τον ΟΧΛΟ! ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα ΘΥΜΑ του!). Έτσι λοιπόν στη πρώτη λυκείου, πορωμένος τότε με τους Guns N Roses (αν και πάντα αγαπούσα περισσότερο τον Izzy Stradlin’, παρά τον Axl Rose) ξεκίνησα να υπογράφω κάθε χιουμοριστικό σκιτσάκι μου ή στίχο μου ως “Jimmy Rose”. Στην τρίτη λυκείου είχα γράψει παρέα με τον διπλανό μου Χρήστο Σ. ένα ποιματάκι 24 στίχων (οι 20 δικοί μου, οι 4 δικοί του) υβριστικό για ένα καθηγητή που συνήθιζε να ερωτοτροπεί με τις συμμαθήτριες μας και να τη βγαίνει στους μαθητές ως ο «γαμάω». Τα καπνιστήρια του λυκείου πολύ γέλασαν τότε!
Το “Bloody” προήλθε από το τραγούδι «Diamond Ring» των άλλων αγαπημένων μου (από το δημοτικό), των Bon Jovi. Το συγκεκριμένο τραγούδι βρίσκεται στο άλμπουμ “These Days” του 1995, ενώ στη δεύτερη στροφή λέει τους στίχους που γράφω στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας μου. Τότε είχα σκεφτεί πως αν έκανα δικό μου συγκρότημα θα το έλεγα Bloody Roses, για να περιέχει και τις δύο μου αγάπες (Bon Jovi, GNR), ενώ είναι το ίδιο εύηχο όσο το “GNR”. Αυτή τη σκέψη μου μάλλον πρέπει να την είχε πολύς κόσμος! Θα το δεις αν χτυπήσεις σε μια μηχανή αναζήτησης «Bloody Rose».

Τέλος θέλοντας να με βρίσκουν εύκολα, όσοι ήξεραν ότι ακούω σε αυτό το παρατσούκλι, κατοχυρώνω πέρυσι τα domain-names “bloodyrose.gr”, “jimmybloodyrose.gr”, “bloodyroses.gr”, και παίρνω δάνειο για να «αγοράσω» το “bloodyrose.com”.

Νομίζω πως τώρα αποκαλύφθηκα για τα καλά! ΧΑΧΑ!
Γυρνάω λοιπόν πέντε φορές τη μπουκάλα του θάρρους ΚΑΙ της αλήθειας και εκείνη σταματάει στους εξής διαδικτυακούς μου φίλους που δεν είδα ακόμη τη δική τους πεντάρα:

Το Στάθη “Σκύλο” Παναγιωτόπουλο
Το Χρήστο “Αίολο”
Τη Βερόνικα, την πιο φανατική μου ακροάτρια
Τον Κώστα, τον κοντοχωριανό μου
Και την Άννα-Μαρία την “otherside”.

Υ.Γ. προς dimitrapan: Τώρα κατάλαβες ποιανού είμαι γιος και πως αν σου έλεγα το επώνυμο μου θα με ήξερες!
;)
Φαντάζομαι σού 'φυγε η απορία!