ΣΤΡΙΠΤΙΖ: Στις πέντε σταγόνες αίμα, η μια δώρο...
Η φίλη μου, από την όμορφη εποχή του Jeronimo Groovy και της ζεστής «κοντοπουλικής παρέας», η Φωτεινούλα με κάλεσε να γίνω πιο αποκαλυπτικός. Κι επειδή δεν μπορώ να αντισταθώ σε ένα τόσο δα «στρουμφάκι» ξεκινάω ευθύς αμέσως να γδύνομαι.
1. Είμαι δημιούργημα πέντε ανθρώπων. Του δασκάλου μου στη Ε’ Δημοτικού Σωτήρη Θ. ο οποίος θέλοντας να δείξει στους συμμαθητές μου ότι είναι «ανεξάρτητος» και δεν επηρεαζόταν από τον διευθυντή του σχολείου που τύχαινε να είναι πατέρας μου, φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να με προσβάλει, να με μειώνει και να με χτυπάει αραιά και που. Ο πατέρας μου ως γνήσιος δημοκράτης ποτέ δεν έκανε θέμα.
Εκείνη τη χρονιά έχοντας μετακομίσει από τη Νεάπολη της Νίκαιας, όπου έζησα τα πρώτα μου έντεκα χρόνια, στη πόλη που γεννήθηκα, τον Κορυδαλλό, άλλαξα και σχολείο μιας και μετά το έμφραγμα του πατέρα μου ήταν αδύνατο να πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα Κορυδαλλός - Νεάπολη. Στο νέο μου σχολείο η συμμαθήτρια μου Άννα Β. και με την πολύτιμη συμπαράσταση, προτροπή και βοήθεια της βαρεμένης μάνας της, μαζεύει υπογραφές για να διώξει το νεοφερμένο κωλόπαιδο, γιατί δεν είναι δυνατόν ο καινούριος να είναι πιο τυχερός από εμάς και να μας πάρει τη θέση του παραστάτη!!! (Καταραμένη τύχη! Πολλές φορές η ιστορία του Άλεξ από τη Βέροια με έχει ερεθίσει να γράψω αναλυτικά για τις μαλακίες των γονιών και για την συγκάλυψη εγκλημάτων και τη ψυχολογία του όχλου, αλλά το αποφεύγω, κυρίως γιατί είναι ένα θέμα που δεν εξαντλείται εύκολα!)
Εκείνη τη χρονιά (τη πρώτη δύσκολη, το δικό μου "βρώμικο '89") παίρνω δύναμη από δύο ανθρώπους. Από τον Ultimate Warrior, για το πάθος του, την τρέλα του, και κυρίως την επιμονή και υπομονή του για το δίκαιο και την αλήθεια. Ακόμη και σήμερα παίρνω δύναμη από το πάθος του στα κείμενά του.
Ο άλλος άνθρωπος που γνώρισα «ραδιοφωνικά» εκείνη τη χρονιά ήταν ο Κώστας Μυλωνάς (TOP FM, Super FM, ΩΧ FM, SHOCK FM 89,7MHz) που με όσα έλεγε με έμαθε ένα πράγμα. Να μάθω να ακούω τον άλλο και πριν κρίνω κάποιον, να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του και να προσπαθώ να δω τα πράγματα από τα δικά του μάτια.
Αυτούς τους δύο ανθρώπους αν και δεν τους συνάντησα ποτέ, με επηρέασαν τόσο πολύ που τους θεωρώ πατέρες μου.
Τέλος ο πέμπτος άνθρωπος που είμαι δημιούγημά του είναι η μητέρα της μητέρας μου, η Ανδρεάδα Τ. . Εκείνη τη χρονιά με στήριξε και μου είπε κάτι που θα το θυμάμαι πάντα. Κάποιες δύσκολες στιγμές όταν έχω ανάγκη κάποιον τη βλέπω να έρχεται πάλι κοντά μου. Είμαι σίγουρος πως πάντα με προσέχει από εκεί ψηλά!
2. Η δεύτερη δύσκολη χρονιά μου ήταν την τρίτη φορά που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις, όπου ο αδερφός μου από άλλη μάνα και άλλο πατέρα, Μιχάλης Σ. μια ωραία βραδιά σαν όλες τις άλλες που βγαίναμε για καφεδάκι στο Πασαλιμάνι με τα άλλα αλλάδερφα αδέρφια μας τόν έπνιξε ο κυκλοθυμισμός του και ξαφνικά άρχισε να μου επιτίθεται κάτω από τη μέση, μπροστά σε ανθρώπους που ήξερε μόλις ένα χρόνο.
(Κι εγώ είμαι κυκλοθυμικός, αλλά δεν επιτίθεμαι στους άλλους.) Από τότε έπαψα να πιστεύω στη φιλία. Η συνέχεια αναμενόμενη. Κατάθλιψη, κλείσιμο στον εαυτό μου, δεκαπέντε παραπανίσια κιλά και βέβαια αποτυχία στις εξετάσεις. (Ήταν η πρώτη φορά που έπαθα κατάθλιψη. Τη νίκησα τότε. Τη σημερινή δεν ξέρω…!)
3. Έχω ερωτευτεί μόνο τρεις φορές στη ζωή μου. Στα δεκατρία μου την Ελένη Τ., στα δεκαεπτά μου την Λαμπρινή Π. και στα είκοσι πέντε μου την Χρυσούλα - Ζαχαρούλα Ξ.
Παρόλο που η τελευταία πάντα με κατηγορούσε ότι αρκούσε η κοπέλα που κάθεται απέναντί μου να φοράει μίνι φούστα για να παίξω μαζί της!
4. Δεν πιστεύω πουθενά και κανένα.
Δεν εμπιστεύομαι εύκολα κι ως εκ τούτου δεν κάνω εύκολα φιλίες και δεν ερωτεύομαι κάθε όμορφη γυναίκα που γνωρίζω.
Θέλω να είμαι ανεξάρτητος. Ό,τι κάνω το κάνω μόνος μου χωρίς τη βοήθεια κανενός.
Όποιος προσπαθεί να με αλλάξει, να με τυποποιήσει, να με καθορίσει, να με βάλει στη δική του φυλακή, το μόνο που συνήθως καταφέρνει είναι να με χάσει.
Σιχαίνομαι την αχαριστία και την απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας με οποιονδήποτε τρόπο.
5. Το τελευταίο διάστημα, έχοντας χάσει τα τελευταία μου όνειρα, προσπαθώ να πραγματοποιήσω και να κάνω πράξη κάποια από τα παιδικά μου όνειρα κι αγάπες! Θα δεις…!
Παθιάζομαι εύκολα με καθετί που μου αρέσει και αγαπώ.
Στις πέντε η μία δώρο: Το ψευδώνυμο “Jimmy Bloody Rose” προήλθε από τα χρόνια της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Στο γυμνάσιο και στα πρώτα χρόνια του λυκείου κάποιος μαλάκας συνήθιζε να μου βγάζει διάφορα κοροϊδευτικά παρατσούκλια και τραγουδάκια προκειμένου να φαίνεται μάγκας στα μάτια των άλλων (ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ γούσταρα τον ΟΧΛΟ! ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα ΘΥΜΑ του!). Έτσι λοιπόν στη πρώτη λυκείου, πορωμένος τότε με τους Guns N Roses (αν και πάντα αγαπούσα περισσότερο τον Izzy Stradlin’, παρά τον Axl Rose) ξεκίνησα να υπογράφω κάθε χιουμοριστικό σκιτσάκι μου ή στίχο μου ως “Jimmy Rose”. Στην τρίτη λυκείου είχα γράψει παρέα με τον διπλανό μου Χρήστο Σ. ένα ποιματάκι 24 στίχων (οι 20 δικοί μου, οι 4 δικοί του) υβριστικό για ένα καθηγητή που συνήθιζε να ερωτοτροπεί με τις συμμαθήτριες μας και να τη βγαίνει στους μαθητές ως ο «γαμάω». Τα καπνιστήρια του λυκείου πολύ γέλασαν τότε!
Το “Bloody” προήλθε από το τραγούδι «Diamond Ring» των άλλων αγαπημένων μου (από το δημοτικό), των Bon Jovi. Το συγκεκριμένο τραγούδι βρίσκεται στο άλμπουμ “These Days” του 1995, ενώ στη δεύτερη στροφή λέει τους στίχους που γράφω στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας μου. Τότε είχα σκεφτεί πως αν έκανα δικό μου συγκρότημα θα το έλεγα Bloody Roses, για να περιέχει και τις δύο μου αγάπες (Bon Jovi, GNR), ενώ είναι το ίδιο εύηχο όσο το “GNR”. Αυτή τη σκέψη μου μάλλον πρέπει να την είχε πολύς κόσμος! Θα το δεις αν χτυπήσεις σε μια μηχανή αναζήτησης «Bloody Rose».
Τέλος θέλοντας να με βρίσκουν εύκολα, όσοι ήξεραν ότι ακούω σε αυτό το παρατσούκλι, κατοχυρώνω πέρυσι τα domain-names “bloodyrose.gr”, “jimmybloodyrose.gr”, “bloodyroses.gr”, και παίρνω δάνειο για να «αγοράσω» το “bloodyrose.com”.
Νομίζω πως τώρα αποκαλύφθηκα για τα καλά! ΧΑΧΑ!
Γυρνάω λοιπόν πέντε φορές τη μπουκάλα του θάρρους ΚΑΙ της αλήθειας και εκείνη σταματάει στους εξής διαδικτυακούς μου φίλους που δεν είδα ακόμη τη δική τους πεντάρα:
Το Στάθη “Σκύλο” Παναγιωτόπουλο
Το Χρήστο “Αίολο”
Τη Βερόνικα, την πιο φανατική μου ακροάτρια
Τον Κώστα, τον κοντοχωριανό μου
Και την Άννα-Μαρία την “otherside”.
Υ.Γ. προς dimitrapan: Τώρα κατάλαβες ποιανού είμαι γιος και πως αν σου έλεγα το επώνυμο μου θα με ήξερες!
;)
Φαντάζομαι σού 'φυγε η απορία!
1. Είμαι δημιούργημα πέντε ανθρώπων. Του δασκάλου μου στη Ε’ Δημοτικού Σωτήρη Θ. ο οποίος θέλοντας να δείξει στους συμμαθητές μου ότι είναι «ανεξάρτητος» και δεν επηρεαζόταν από τον διευθυντή του σχολείου που τύχαινε να είναι πατέρας μου, φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να με προσβάλει, να με μειώνει και να με χτυπάει αραιά και που. Ο πατέρας μου ως γνήσιος δημοκράτης ποτέ δεν έκανε θέμα.
Εκείνη τη χρονιά έχοντας μετακομίσει από τη Νεάπολη της Νίκαιας, όπου έζησα τα πρώτα μου έντεκα χρόνια, στη πόλη που γεννήθηκα, τον Κορυδαλλό, άλλαξα και σχολείο μιας και μετά το έμφραγμα του πατέρα μου ήταν αδύνατο να πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα Κορυδαλλός - Νεάπολη. Στο νέο μου σχολείο η συμμαθήτρια μου Άννα Β. και με την πολύτιμη συμπαράσταση, προτροπή και βοήθεια της βαρεμένης μάνας της, μαζεύει υπογραφές για να διώξει το νεοφερμένο κωλόπαιδο, γιατί δεν είναι δυνατόν ο καινούριος να είναι πιο τυχερός από εμάς και να μας πάρει τη θέση του παραστάτη!!! (Καταραμένη τύχη! Πολλές φορές η ιστορία του Άλεξ από τη Βέροια με έχει ερεθίσει να γράψω αναλυτικά για τις μαλακίες των γονιών και για την συγκάλυψη εγκλημάτων και τη ψυχολογία του όχλου, αλλά το αποφεύγω, κυρίως γιατί είναι ένα θέμα που δεν εξαντλείται εύκολα!)
Εκείνη τη χρονιά (τη πρώτη δύσκολη, το δικό μου "βρώμικο '89") παίρνω δύναμη από δύο ανθρώπους. Από τον Ultimate Warrior, για το πάθος του, την τρέλα του, και κυρίως την επιμονή και υπομονή του για το δίκαιο και την αλήθεια. Ακόμη και σήμερα παίρνω δύναμη από το πάθος του στα κείμενά του.
Ο άλλος άνθρωπος που γνώρισα «ραδιοφωνικά» εκείνη τη χρονιά ήταν ο Κώστας Μυλωνάς (TOP FM, Super FM, ΩΧ FM, SHOCK FM 89,7MHz) που με όσα έλεγε με έμαθε ένα πράγμα. Να μάθω να ακούω τον άλλο και πριν κρίνω κάποιον, να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του και να προσπαθώ να δω τα πράγματα από τα δικά του μάτια.
Αυτούς τους δύο ανθρώπους αν και δεν τους συνάντησα ποτέ, με επηρέασαν τόσο πολύ που τους θεωρώ πατέρες μου.
Τέλος ο πέμπτος άνθρωπος που είμαι δημιούγημά του είναι η μητέρα της μητέρας μου, η Ανδρεάδα Τ. . Εκείνη τη χρονιά με στήριξε και μου είπε κάτι που θα το θυμάμαι πάντα. Κάποιες δύσκολες στιγμές όταν έχω ανάγκη κάποιον τη βλέπω να έρχεται πάλι κοντά μου. Είμαι σίγουρος πως πάντα με προσέχει από εκεί ψηλά!
2. Η δεύτερη δύσκολη χρονιά μου ήταν την τρίτη φορά που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις, όπου ο αδερφός μου από άλλη μάνα και άλλο πατέρα, Μιχάλης Σ. μια ωραία βραδιά σαν όλες τις άλλες που βγαίναμε για καφεδάκι στο Πασαλιμάνι με τα άλλα αλλάδερφα αδέρφια μας τόν έπνιξε ο κυκλοθυμισμός του και ξαφνικά άρχισε να μου επιτίθεται κάτω από τη μέση, μπροστά σε ανθρώπους που ήξερε μόλις ένα χρόνο.
(Κι εγώ είμαι κυκλοθυμικός, αλλά δεν επιτίθεμαι στους άλλους.) Από τότε έπαψα να πιστεύω στη φιλία. Η συνέχεια αναμενόμενη. Κατάθλιψη, κλείσιμο στον εαυτό μου, δεκαπέντε παραπανίσια κιλά και βέβαια αποτυχία στις εξετάσεις. (Ήταν η πρώτη φορά που έπαθα κατάθλιψη. Τη νίκησα τότε. Τη σημερινή δεν ξέρω…!)
3. Έχω ερωτευτεί μόνο τρεις φορές στη ζωή μου. Στα δεκατρία μου την Ελένη Τ., στα δεκαεπτά μου την Λαμπρινή Π. και στα είκοσι πέντε μου την Χρυσούλα - Ζαχαρούλα Ξ.
Παρόλο που η τελευταία πάντα με κατηγορούσε ότι αρκούσε η κοπέλα που κάθεται απέναντί μου να φοράει μίνι φούστα για να παίξω μαζί της!
4. Δεν πιστεύω πουθενά και κανένα.
Δεν εμπιστεύομαι εύκολα κι ως εκ τούτου δεν κάνω εύκολα φιλίες και δεν ερωτεύομαι κάθε όμορφη γυναίκα που γνωρίζω.
Θέλω να είμαι ανεξάρτητος. Ό,τι κάνω το κάνω μόνος μου χωρίς τη βοήθεια κανενός.
Όποιος προσπαθεί να με αλλάξει, να με τυποποιήσει, να με καθορίσει, να με βάλει στη δική του φυλακή, το μόνο που συνήθως καταφέρνει είναι να με χάσει.
Σιχαίνομαι την αχαριστία και την απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας με οποιονδήποτε τρόπο.
5. Το τελευταίο διάστημα, έχοντας χάσει τα τελευταία μου όνειρα, προσπαθώ να πραγματοποιήσω και να κάνω πράξη κάποια από τα παιδικά μου όνειρα κι αγάπες! Θα δεις…!
Παθιάζομαι εύκολα με καθετί που μου αρέσει και αγαπώ.
Στις πέντε η μία δώρο: Το ψευδώνυμο “Jimmy Bloody Rose” προήλθε από τα χρόνια της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Στο γυμνάσιο και στα πρώτα χρόνια του λυκείου κάποιος μαλάκας συνήθιζε να μου βγάζει διάφορα κοροϊδευτικά παρατσούκλια και τραγουδάκια προκειμένου να φαίνεται μάγκας στα μάτια των άλλων (ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ γούσταρα τον ΟΧΛΟ! ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα ΘΥΜΑ του!). Έτσι λοιπόν στη πρώτη λυκείου, πορωμένος τότε με τους Guns N Roses (αν και πάντα αγαπούσα περισσότερο τον Izzy Stradlin’, παρά τον Axl Rose) ξεκίνησα να υπογράφω κάθε χιουμοριστικό σκιτσάκι μου ή στίχο μου ως “Jimmy Rose”. Στην τρίτη λυκείου είχα γράψει παρέα με τον διπλανό μου Χρήστο Σ. ένα ποιματάκι 24 στίχων (οι 20 δικοί μου, οι 4 δικοί του) υβριστικό για ένα καθηγητή που συνήθιζε να ερωτοτροπεί με τις συμμαθήτριες μας και να τη βγαίνει στους μαθητές ως ο «γαμάω». Τα καπνιστήρια του λυκείου πολύ γέλασαν τότε!
Το “Bloody” προήλθε από το τραγούδι «Diamond Ring» των άλλων αγαπημένων μου (από το δημοτικό), των Bon Jovi. Το συγκεκριμένο τραγούδι βρίσκεται στο άλμπουμ “These Days” του 1995, ενώ στη δεύτερη στροφή λέει τους στίχους που γράφω στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας μου. Τότε είχα σκεφτεί πως αν έκανα δικό μου συγκρότημα θα το έλεγα Bloody Roses, για να περιέχει και τις δύο μου αγάπες (Bon Jovi, GNR), ενώ είναι το ίδιο εύηχο όσο το “GNR”. Αυτή τη σκέψη μου μάλλον πρέπει να την είχε πολύς κόσμος! Θα το δεις αν χτυπήσεις σε μια μηχανή αναζήτησης «Bloody Rose».
Τέλος θέλοντας να με βρίσκουν εύκολα, όσοι ήξεραν ότι ακούω σε αυτό το παρατσούκλι, κατοχυρώνω πέρυσι τα domain-names “bloodyrose.gr”, “jimmybloodyrose.gr”, “bloodyroses.gr”, και παίρνω δάνειο για να «αγοράσω» το “bloodyrose.com”.
Νομίζω πως τώρα αποκαλύφθηκα για τα καλά! ΧΑΧΑ!
Γυρνάω λοιπόν πέντε φορές τη μπουκάλα του θάρρους ΚΑΙ της αλήθειας και εκείνη σταματάει στους εξής διαδικτυακούς μου φίλους που δεν είδα ακόμη τη δική τους πεντάρα:
Το Στάθη “Σκύλο” Παναγιωτόπουλο
Το Χρήστο “Αίολο”
Τη Βερόνικα, την πιο φανατική μου ακροάτρια
Τον Κώστα, τον κοντοχωριανό μου
Και την Άννα-Μαρία την “otherside”.
Υ.Γ. προς dimitrapan: Τώρα κατάλαβες ποιανού είμαι γιος και πως αν σου έλεγα το επώνυμο μου θα με ήξερες!
;)
Φαντάζομαι σού 'φυγε η απορία!
11 Comments:
Ησουν και εσυ μελος της μεγαλης παρεας του Jeronimo???
επιτελους ανακαλυπτω και αλλους groovy maniac εδω μεσα.
Αν περασεις απο το www.gamesradio.gr σε περιμενει μια εκπληξη σχετικα με τον Groovy!!!
Καλημέρα Νίκο! Και ποιος δεν ήταν μέλος αυτής της μεγάλης παρέας!
Μετά ήρθε ο θείος Αριστείδης για να το μετατρέψει σε σταθμό-PC!
...και να τον κάνει σαν τα μούτρα του!
Γεια σου ρε ΕΣΡ, που υποτίθεται οτί ελέγχεις τη νομιμότητα των MEDIA!
Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι πως θα φέρει περισσότερα έκτακτα έσοδα στο κράτος!!!
...Αφήνοντας τους 5-6 μεγαλοπορτοφολάδες να αλωνίζουν και να κάνουν ό,τι τους καβλώσει!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Όσο για το αφιέρωμα του gamesradio.gr το είχα μάθει και όποτε μπορώ συντονίζομαι τα βράδυα κι ακούω παλιές καλές ραδιοφωνικές στιγμές!
Κυριακή, Φεβρουάριος 25, 2007 3:27:00 μμ
ευχαριστω για την προσκληση jimmy !!!
Άμα σου πω ότι ακόμα δεν κατάλαβα, θα με πεις ξανθιά? Χαχαχαχαχα!
Μπορεί να μην τον ξέρω τον πατέρα σου εξάλλου... Μπορεί να πήγαινα στην άλλη βάρδια!
Είμαστε παιδιά του 26... :-D
Φιλάκια!
Αποκλείεται να μην τον ξέρεις, διότι χωρίς το "αυτόγραφο" του πατέρα μου δεν έχει προβιβασμό!
ΧΑΧΑ!
Σίγουρα έχεις κάποιο του "αυτόγραφο"!
Εκτός αν έμεινες στην πρώτη...!
....ή εκτός αν είσαι τουλάχιστον σαράντα!
ΧΕΧΕ!
:P
Είδα το mail σου, θα σου στείλω από αύριο, διότι τώρα μπήκα τελείως ξώφαλτσα στα πεταχτά για άσχετο λόγο!
Ε! Είναι ώρα για νανάκια!ε;
Καληνύχτα!
Α!Είδα και το blog σου, αλλά όπως έχω πει εκεί δεν ξαναμπαίνω!Πάλι αλήτευες,ε;
Ας πήγαινα μια εκδρομούλα κι εγώ κι ας μη χιόνιζε!Και με τη καταχνιά της ομίχλης ευχαριστημένος θα'μουνα!
ΧΕΧΕ!
Σ'ευχαριστώ πολύ Δημητρούλα!
Αλλά δεν με βλέπω! Τώρα που καλοκαιριάζει αυξάνεται κατά πολύ η δουλειά, βάλε και τη νέα μου δραστηριότητα που ετοιμάζω πυρετωδώς!
...Σε λίγο θα χρειάζομαι ένα καθετήρα για να μην πηγαίνω τουαλέτα, σωληνάκια για να τροφοδοτούμε και μπόλικη καφεϊνη για να μένω όσο το δυνατόν περισσότερο ξύπνιος!!!
Τα λέμε!
Όσο για το ότι δεν κατάλαβες, δεν πειράζει! Καλύτερα!
Γιατί όσο περισσότεροι γνωστοί μου με διαβάζουν, τόσο περισσότερο -συνειδητά, υποσυνείδητα, δεν ξέρω!- αυτολογοκρίνομαι!
γραφουμε που και που ε?
Βλέπω εγω....
Συγγνώμη Candy μου που χάθηκα,αλλά διακοπές, ίωση και πολύ δουλειά συν αλλαγή του μεγάλου νταβατζή μου σε κάθε διαδικτυακή μου δραστηριότητα -βλ.otenet- με έκαναν να απουσιάσω!
Θα επιστρέψω όμως σύντομα δρυμήτερος!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home